Z ogromnym smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci profesora Władysława Bartoszewskiego, wielkiego Polaka, świadka historii. Prof. Władysław Bartoszewski – pełnomocnik premiera ds. dialogu międzynarodowego, historyk, działacz społeczny, więzień Auschwitz, żołnierz AK – zmarł w Warszawie w wieku 93 lat. Zgodnie z decyzją marszałka Sejmu Radosława Sikorskiego, dla uczczenia pamięci tej wyjątkowej postaci na budynku Sejmu flagi zostaną opuszczone do połowy masztu.
***
Władysław Bartoszewski urodził się 19 lutego 1922 r. w Warszawie. Od września 1940 r. do kwietnia 1941 r. był więziony w obozie Auschwitz. Od 1942 r. związany z konspiracją – został członkiem Polskiego Państwa Podziemnego i współorganizował Radę Pomocy Żydom „Żegota”. Walczył w Powstaniu Warszawskim.
W 1946 r. Władysław Bartoszewski został aresztowany pod fałszywym zarzutem szpiegostwa i skazany na karę więzienia. W 1955 r. Najwyższy Sąd Wojskowy uznał, że został skazany niesłusznie. Po odzyskaniu wolności, Władysław Bartoszewski rozpoczął współpracę m.in. z tygodnikiem „Stolica” i „Tygodnikiem Powszechnym”. Był wykładowcą historii najnowszej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i niemieckich uczelniach.
Uhonorowany w 1965 r. przez Instytut Yad Vashem tytułem Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata. Prof. Władysław Bartoszewski był ponadto honorowym obywatelem Izraela. W 1976 r. wyraził swoje poparcie dla tzw. Listu 64 – wystosowanego przez intelektualistów przeciwko zmianom w konstytucji PRL. Współtwórca Towarzystwa Kursów Naukowych i wykładowca na tajnym Uniwersytecie Latającym. Od 1980 r. był członkiem NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany do kwietnia 1982 r.
Prof. Władysław Bartoszewski w latach 1990-95 był ambasadorem Polski w Austrii. Następnie ministrem spraw zagranicznych w rządach Józefa Oleksego i Jerzego Buzka. Był senatorem IV kadencji Senatu. Od 2001 r. przewodniczył Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Międzynarodowej Radzie Oświęcimskiej. W 2007 r. premier Donald Tusk powołał prof. Władysława Bartoszewskiego na pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów ds. dialogu międzynarodowego.
Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi RFN i papieskim Orderem św. Grzegorza Wielkiego. Wyróżniony tytułem doktora honoris causa m.in. Uniwersytetów: Warszawskiego, Wrocławskiego i Hajfy, a także Hebrew College w Baltimore.
Autor ok. 1,5 tys. artykułów i ok. 40 książek – wśród nich m.in.: „Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939-1945”, „1859 dni Warszawy”, „Los Żydów Warszawy 1939-1943. W czterdziestą rocznicę powstania w getcie warszawskim”, „Dni walczącej stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”.